Μπορεί κάθε φορά που βλέπουμε το Anne να μισούμε τη «Σουλέ», όμως η Γκόντζα Βουσλατερί κατάφερε να κερδίσει το θαυμασμό μας για τη μοναδική της ερμηνεία. Κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο για μία ηθοποιό που υποδύεται έναν τόσο «κακό» ρόλο…
- Πολλοί είπαν ότι η Σουλέ στην Anne ήταν στην ουσία ο πρώτος γυναικείος ρόλος. Ποια είναι η Σουλέ;
- «Το είδος της σχέσης που έχει η Σουλέ με την κόρη της υπάρχει στην κοινωνία μας πολύ συχνά, αλλά τηλεοπτικά δεν το έχουν προσεγγίσει συχνά. Η Σουλέ είναι μια μητέρα που έχει χάσει την επικοινωνία με την κόρη της. Θλιβερή ιστορία που στην αληθινή ζωή συμβαίνει καθημερινά. Ήταν πάρα πολύ δύσκολος χαρακτήρας για μένα, ως ερμηνεία και ως απόδοση. Γιατί η Σουλέ υπάρχει, δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας…»
- Χρειάστηκε ειδική προετοιμασία για να ερμηνεύσεις αυτό το ρόλο;
- «Εγώ διαβάζω πολλές εφημερίδες. Αυτό έκανα και τώρα. Διάβασα πολλά άρθρα για ανάλογα περιστατικά… Απίστευτα πολλά… Μετά έκανα έρευνα σε βιβλιοθήκες για το θέμα και έψαξα το κοινωνιολογικό και ψυχολογικό προφίλ τέτοιων γυναικών. Αυτό που είδα, είναι πως στην Τουρκία το 90% των κοριτσιών τρώνε πολύ ξύλο από τις μητέρες τους. Αυτή η ιστορία είναι για τα κορίτσια που οι μητέρες τους, αντί να τους κρατάνε σφιχτά το χέρι και να τα προστατεύουν, επιλέγουν να τα χαστουκίζουν. Ας κοιτάξουμε γύρω μας. Ακόμα και σε δημόσιους χώρους πόσες μητέρες βλέπουμε να χτυπάνε τα κοριτσάκια τους; Πάρα πολλές…».
- Ο χαρακτήρας της Σουλέ ήταν κακός. Μήπως αυτό σε έκανε να διστάσεις να πεις το ναι;
- «Αντίθετα, ενθουσιάστηκα πολύ. Για εμένα η Σουλέ ήταν μάθημα ζωής. Ως κοινωνία δηλώνουμε πως θέλουμε να χτυπήσουμε την παιδική κακοποίηση από τη ρίζα, αλλά ούτε τους τρόπους βρίσκουμε, ούτε και τολμάμε ποτέ να πούμε κάτι αρνητικό για μια μάνα, έστω κι αν είναι η χειρότερη. Μόνο όταν βγουν περιστατικά στην επιφάνεια ανοίγουν τα στόματα. Που είμαστε όλοι όταν βασανίζονται παιδικές ψυχούλες; Τι κάνουμε; Κατά τα άλλα το παίζουμε καλοί. Μα κακός δεν είναι μόνο ο θύτης, αλλά και όσοι τον καλύπτουν. Με αυτή τη σειρά ήταν σαν κάποιος να μου είπε : "Κοπελιά, αν συμφωνείς πως πρέπει να σταματήσει αυτό, έλα να δείξουμε στο κοινό σε τι ακριβώς πρέπει να εναντιωθεί". Η Σουλέ λέει στον κόσμο: "Αυτό είναι λάθος, είναι κακό, αλλά μη το φοβάστε. Καταγγείλτε το, διορθώστε το… Μπορείτε". Για να μην παρεξηγηθώ, δε λέω πως εγώ έκανα μια κοινωνική εκστρατεία, ή μετέφερα μηνύματα. Αυτό το έκανε ο χαρακτήρας. Εγώ απλά έπαιξα ένα ρόλο και πραγματικά χαίρομαι πολύ όταν μου λένε ότι το έκανα καλά».
- Οι περισσότερες σκηνές σου ήταν με τον βραβευμένο Ατές Μπερκάι και τη μικρή Μπερέν Γιοκγιλντίζ. Πώς ήταν η συνεργασία;
- «Ο Μπερκάι είναι απίστευτος ηθοποιός. Ένα άτομο με φοβερή ενέργεια, που η συνεργασία μαζί του είναι διασκέδαση… Έχει φοβερό έλεγχο στις σκηνές του. Η Μπερέν είναι πολύ ενδιαφέρον πλασματάκι. Το πιο έξυπνο και δυναμικό παιδί που έχω δει. Η μαμά μου με ρώτησε μια φορά για το πως είναι η Μπερέν. Της απάντησα: "Είναι επτά χρονών και είναι η σπουδαιότερη ηθοποιός που ξέρω"».
- Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας;
- «Ο κόσμος με θεωρεί επιθετική, αντιπαθητική, τρελή, και άνθρωπο που δύσκολα τον πλησιάζεις. Αλλά είμαι πολύ προσιτή, αστεία – τρελλαίνομαι για πλάκες – αλλά και πολύ κλαψιάρα! Μου αρέσει να διαβάζω, να γράφω, να ζωγραφίζω και να παίζω πιάνο και κιθάρα. Κιθάρα παίζει και ο άντρας μου κι εγώ τραγουδάω. Να στείλω με την ευκαιρία ένα μήνυμα στους συμφοιτητές μου στη δραματική και στο Ωδείο: «Δε θα βάλω ποτέ μυαλό! Θέλω να ζω με βάση τα θέλω, όχι τα πρέπει».
.jpg)
- Παντρεύτηκες πρόσφατα. Σκέφτεσαι τη μητρότητα;
- «Για την ώρα δεν το έχουμε στα σχέδια, αλλά φυσικά, όταν παντρεύεσαι σκοπεύεις να κάνεις και παιδιά. Το θέλουμε, αλλά αργότερα».
- Έκλεισες τα 30. Άλλαξες ψυχολογικά;
- «Όχι. Άλλαξα σωματικά όμως. Έκανα κοιλιά. Τη βλέπω! Καταβροχθίζω σοκολάτες και junk food. Ένταξει, και ψυχολογικά άλλαξα. Έμαθα να με αποδέχομαι και ωρίμασα. Λίγο, πολύ λίγο. Αλλά από το καθόλου, κάτι είναι και αυτό..»