Ο Κεμάλ και η Μεσουντέ επισκέπτονται τον πατέρα του Κεμάλ, ο οποίος βρίσκεται στο γηροκομείο. Εκεί, κάποια στιγμή που η Μεσουντέ αφήνει μόνους τους δύο άνδρες, ο Κεμάλ γίνεται βίαιος απέναντι στον πατέρα του, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να τον πονέσει και να του ανταποδώσει την σκληρή συμπεριφορά που εκείνος εισέπραττε από τον πατέρα του στην παιδική του ηλικία.
Όμως οι άσχημες αναμνήσεις του Κεμάλ δεν τον εγκαταλείπουν όταν φεύγει από το γηροκομείο. Ώρες αργότερα στο σπίτι εκδηλώνει μία περίεργη συμπεριφορά απέναντι στη Μπιουσρά, η οποία τρομοκρατείται. Όταν η Μεσουντέ προσπαθεί να τον συνετίσει, εκείνος σηκώνει το χέρι του να τη χτυπήσει. Όμως μέσα στον καθρέφτη, αντί για το είδωλό του, βλέπει το είδωλο του πατέρα του όταν εκείνος ασκούσε βία πάνω στον Κεμάλ…
Άραγε, μπορεί κάποιος με αγιάτρευτες τις πληγές ενός τέτοιου παρελθόντος να γίνει καλός πατέρας ή καλός πατριός;